عجب دوره زمانه ای شده! گوشها دارند جای خود را به چشمها میدهند تا پس از هزاران سال خستگی، دوره ی استراحتشان شروع شود. همه میتوانند بخوانند. میگویند از برکات انقلاب و نهضت سوادآموزی است! حالا من مانده ام بدون گوش! خیلی ها مانده اند بدون گوش. بسیار سعی کردم گوش دیگران باشم. بعضی هم که فقط به دنبال گوش هستند. گاهی آنقدر حرف به خورد آدم میدهند که نزدیک است بالا بیاورم!
شاید اینجا بشود چیزهایی را گفت که چشمها بشنوند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر