۶/۲۸/۱۳۸۶

- سلام چشم عزیز

عجب دوره زمانه ای شده! گوش­ها دارند جای خود را به چشم­ها می­دهند تا پس از هزاران سال خستگی، دوره ی استراحتشان شروع شود. همه می­توانند بخوانند. می­گویند از برکات انقلاب و نهضت سوادآموزی است! حالا من مانده ام بدون گوش! خیلی ها مانده اند بدون گوش. بسیار سعی کردم گوش دیگران باشم. بعضی هم که فقط به دنبال گوش هستند. گاهی آنقدر حرف به خورد آدم می­دهند که نزدیک است بالا بیاورم!
شاید اینجا بشود چیزهایی را گفت که چشم­ها بشنوند.

هیچ نظری موجود نیست: